Historia

Przypuszcza się, iż pierwsza osada istniała na tych terenach równolegle do Starych Szamotuł, tj. począwszy od XI wieku i stanowiła własność Szamotulskich herbu Nałęcz. Jej reliktem jest malowniczo usytuowane wśród łąk pierścieniowe grodzisko o średnicy 30 m z warstwami osadniczymi datowanymi na XI wiek. Urokliwe położenie tej wczesnośredniowiecznej warowni zachęca do spaceru i rozważań o początkach polskiej państwowości. Wieś wymieniona po raz pierwszy w 1421 r. jako Baworowo Minor należała do rodziny Baworowskich.

Księstwo Szamotulskie zostało skutecznie włączone w granice Corona Regni Poloniae, po okresie rozdrobnienia dzielnicowego w końcu XIV wieku. W granicach Rzeczpospolitej funkcjonowały do II rozbioru w 1793 roku. Rodem wyjątkowo zasłużonym dla rozwoju regionu była można rodzina Kąsiorowskich.

W końcu XIX w. wieś przeszła w ręce niemieckiego rodu von Hantelmanów, którzy dynamicznie rozwijali swe baworowskie posiadłości. To dla nich około 1895 r. został zbudowany pałac eklektyczny z elementami secesyjnymi. Architektura czerpała z popularnych wówczas w Cesarstwie Niemieckich wątków neoklasycystycznych i neorenesansowych. Dwukondygnacyjny pałac pobudowany jest na planie prostokąta, posiada oryginalną asymetryczną wieże bramną z zegarem.

Od 1953 r. mieścił się w nim Zakład Doświadczalny należący do Instytutu Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach.

Blisko pałacu znajduje się parterowa oficyna z przełomu XIX i XX w. Zabytkowy charakter mają również zabudowania folwarczne z lat 1883-1892; obora, chlewnia, kuźnia, spichlerz i gorzelnia.

Pałac i oficynę otacza park krajobrazowy z drugiej połowy XIX w. o pow. około 6 ha. Rosną w nim mi.in dąb szypułkowy o obwodzie 390 cm, sosna wejmutka o obwodzie 230 cm - pomniki przyrody, a także buk purpurowy o obwodzie. 360 cm. Park udostępniony jest oczywiście dla Gości odwiedzających Pałac Baborówko.